شعر چیست؟

شعر آن سخنی است که به معنی واقعی کلمه هیچ نداشته باشد. نه عاطفه، نه اعتقاد، نه خیال، نه فکر، نه احساس. آنقدر هیچ چیز نداشته باشد که مثلِ آینه شود، رعب‌انگیز شود. در شعر که می‌نگری چهره‌ی خودت را ببینی، و فرار کنی به دوردست. شعر اینگونه مخاطب را فراری می‌دهد، و این گونه باز مخاطب را به خودش می‌کشاند.