از میانه

همیشه از وسط آغاز می‌شود،

حکایتی که ران‌اش شکسته‌ وُ

اسبِ رهوار نیست،

آنچنان که کتاب

ورق گشاده همواره، گشاده دهان

به سرنوشتِ گنگِ جهانی، که بسیار ستاره دارد،

بسیار دارد.

 

کتاب‌ها را -تنها گاهی- بخوانیم،

کتاب‌ها را از میانه بخوانیم و هرگز ورق نزنیم

چرا که خود، از میانه زاده‌ایم

چرا که چشمِ کاغذها به شرق و غرب حساس‌اند

و باور کنیم، ورقِ کاغذ چقدر تنهاست، چقدر ناپیداست.