احمدرضا احمدی

داشتم مستندی می‌دیدم به نام «وقت خوب مصائب»، درباره‌ی احمدی و کارهایش.

چیزی که برای من خیلی خیلی جالب بود، این بود که در هیچ یک از فریم‌های این فیلم، احمدرضا احمدی سیگار نمی‌کشد. اظهارنظر گُل‌درشتی راجع به جهان نمی‌کند. احمدرضا احمدی یک آدم خیلی خیلی معمولی است و برای همین من عاشقش هستم. نه فقط خودش، که شعرهایش هم گُل‌درشتی ندارند، ایدئولوژیک نیستند، خودِ خودش هستند آنطور که هست بی کم و بیش. 

برای منی که از قضا خودم هم یک آدم خیلی معمولی‌ام، امروز احمدرضا احمدی خیلی ترجیح دارد به دیگران - که البته آنها هم کارهای بزرگی برای ادبیات فارسی کرده‌اند- هنرمندی که فقط کارش را می‌کند برایم خیلی خیلی زیباست.