روزانه ۱۲

یک زمانی این وبلاگ جایی برای شعر بود، و جز تکه‌های ارزشمندتر وجودم چیزی اینجا منتشر نمی‌کردم. حالا خیلی وقت است که نمی‌توانم شعری بنویسم، و نیاز مفرطم به نوشتن وادارم می‌کند که روزانه‌های پست و بی‌ارزش را اینجا منتشر کنم. از خواننده‌ی این سطور عذر می‌خواهم و خواهش می‌کنم که دیگر وقتش را با خواندن این صفحه تلف نکند.