قطعه

بیداری

شکلی از تن است:  

سوزنِ کاج در برف.   

تو می‌آیی،

برف را سوراخ می‌کنی وُ

باریکه‌ای از ذهن می‌شوی:

مثلِ نوری که

بر سنگفرش اُفتاد،

و خیس شد.

 

تو می‌آیی:

به شیوه‌ی عدد پنج

-         سخاوتمند-

و حقیقتِ سرد می‌وزد

بر ماهیانِ مُرده‌ی آبی رنگ.

 

آنگاه، مسیحِ کوچک من

گنجشکی خواهد بود

و او یکایکِ ما را

به نام، خواهد خواند.