کو گوش شنوا

خیلی تلخ است که در میانِ تمام این اتفاقات و فشارهایی که دارم تحمل می‌‌کنم، هیچ گوش شنوایی نیست و من مجبورم هفته‌ای سیصد هزار تومان خرج تراپیست کنم تا فقط یک ساعت پیش چشمم بنشیند و به من گوش کند. پول نمی‌دهم که مشکل خاصی را حل کند، پول می‌دهم که فقط یکی باشد که بشنود. انگار در این مسیر فوق‌العاده‌ سختی که هستم هیچ کس، مطلقاً هیچ‌کس کنارم نیست و تنهایی باید همه چیز را مدیریت کنم و از عهده‌ی همه‌کس و همه چیز بربیایم.