عقابِ تنها

این تصویرِ عقابِ تنها شاید خیلی لوس، رمانتیک و کلیشه‌ای باشد؛ اما من سالهاست که دارم زندگی‌اش می‌کنم، و تبدیل به واقعیت وجودی‌ام شده، و از چند وقت پیش به این طرف کمتر از قبل آزارم می‌دهد، و فقط یاد گرفته‌ام که سردتر و خشن‌تر از قبل باشم و اگر قبلاً کسی را به عنوان دوست به خلوتم راه می‌دادم الان از هر ده مورد یکی را راه بدهم، و این که به خودم می‌بالم که به لحاظ احساسی به کسی وابسته نیستم و نیاز ندارم که کسی به من بگوید «تو خوبی» و به خودم می‌بالم که بودن با خودم دیگر برایم تلخ نیست و روز به روز آدم‌های اطراف کمتر و کمتر به تخمم هستند. تمام.