تاریخ گفتن

چه بیهوده است

از تاریخ گفتن،

وقتی که آفتاب 

روی سر ما می‌تابد

و استخرهای یخ را 

بی‌رحمانه تبخیر می‌کند

و گل‌های داوودی را در میادین شهر می‌رویاند

و قلب‌های ما را باز زنده می‌کند، و باز می‌میراند 

و از عشق سرشارمان می‌سازد 

وقتی که مرده‌ایم

و از مرگ سرشارمان می‌سازد 

وقتی که عشق می‌ورزیم. 

چه بیهوده است از تاریخ گفتن 

وقتی هنوز یکدیگر را

نومیدانه دوست می‌داریم.