مثلاً شعر که نیست

من زمینم، آسمان زمین است، باد زمین است، و زمین خود چاهی است در دلِ زمین. 

بلعیدنِ هر چیز، اشارتی است به بلعیدنِ چیز دیگر: خطایی نخواهد بود. 

ای در دسترس‌تر از حالِ حاضر، ای آینده‌ی موقوف و ای گذشته‌ی پیش از گذشته.