شبانه ۳۰

امشب آنقدر غمگینم که حد و حدود ندارد. 

از دست خودم خیلی خیلی ناراحتم.

نتوانسته‌ام کسی که می‌خواهم باشم.

خیلی جاها کنترل رفتارم از دستم خارج شده. 

کاش می‌توانستم در این لحظات کمی، حتی کمی با خودم مهربان‌تر باشم اما نمی‌توانم.

نه خودم می‌توانم با خودم مهربان باشم، نه توان کمک گرفتن از کسی را دارم، هرچند کسی هم نیست که واقعا بتواند کاری کند.

نه احتیاج به دلسوزی دارم نه راه حل نه هیچ چیز. فقط کاش کسی بود که پذیرشی را که خودم نسبت به خودم ندارم، نسبت به من داشته‌باشد. احساس ناپذیرفته شدن، ناکافی بودن و کمبود عمیق می‌کنم.