چه کسی بر من می‌گرید
وقتی ناقوسِ آسمان به سه ضربه‌ی مدام می‌درخشد
چه کسی بر من می‌گرید؟
من جنینم در رحَمِ مرگ
گندُمم در خاکِ فراموشی.
سپیده‌ی رستاخیزم، به گاهِ ابریشم.
موسی گفت: «گره از زبانم بگشای»
اینک من‌ام گره! چون ساقِ گندم تا خورده.
و زبانم به زلالِ ماه می‌رود.
زلالِ همچون لاله! زلال همچون لال.
راستی را
چه کسی بر من می‌گرید؟
- ۹۷/۱۲/۱۴