گاهی

پرنده‌تر از پرنده اوست که بال‌هایش را می‌کند و تکیه می‌زند به جاذبه‌ی معلقِ سقوط:

و در لحظه‌ی سقوط، همچنان که قلبِ آهکی‌اش فرو می‌پاشد

زمین، زمینِ دوست‌داشتنی داد می‌زند «بیا، بیا، بیا...»