برای من هیچ چیز در این عالم به اندازه موسیقی مهم نیست و به اندازه موسیقی به ذات حق تعالی نزدیک نیست، و من برای داشتن موسیقی خودم را به هر دوزخی خواهم سپرد تا اضافات روحم در این دوزخ‌های دنیایی بسوزد و دیگر چیزی برای از کف باختن نداشته‌باشم. و این تنها راهی است که در لحظه‌‌ی مرگ احساس سعادت خواهم کرد، همین احساس که من با موسیقی زیسته‌ام و موسیقی ساخته‌ام و در موسیقی حل شده‌ام. و این عشق مرا کافی است و دنیای من جای عشق دیگری را در خود ندارد.
- ۰۴/۰۵/۱۲
. ما با کنش‌های کوچک خود، در حال کوک کردن ساز ناپیدای جامعه هستیم. ما تعیین می‌کنیم که طنین کلی این جهان، نوایی از همدلی، صبر و مهربانی باشد یا ملغمه‌ای از اصطکاک، بی‌حوصلگی و قضاوت.
برگرفته شده از untimely.blog.ir -