چهار

شب، ساعتِ مذابِ شگفتی‌ست:  

کتابِ باز، مرگِ خود را 

در ادغامِ با جهان فریاد می‌کند:

 زنِ پا‌گشوده 

کتابِ بازی بود.

در هر زمان، در هر اشاره  

به بی‌زمان سفری‌‌ست؛ 

حباب‌های عدم 

چون شب‌تاب‌های کوچک بازیگوش 

میانِ دو بوسه تاب می‌خورند:  

حرکت برنده است!